ಬುಧವಾರ, ಜನವರಿ 25, 2012

ಪದೇಪದೇ....


ಹದಿ ವಯಸ್ಸಿನ ಹರೆಯದ ಉನ್ಮಾದದಲಿ
ಹಿರಿಯರ ವಿಶ್ವಾಸ, ವಯಸ್ಸಿನ ಅಂತರಗಳೆಂಬ ಅಡೆತಡೆಗಳ ನಡುವೆ
ಟಿಸುಲೊಡೆದ ಕುಡಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ಪಟ್ಟವಕಟ್ಟಿ
ಪೊರೆಯುವ ಮನಸು ಮಾಡಿದೆವೇಕೆ..

... ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆಯ ಪ್ರೀತಿ ತಪ್ಪು ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ
ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಪದೇ ಪದೇ ಮನಸು ವಾಲಿತೇಗೆ
ಆ ಸಮಯದಲಿ ನಡೆದ ಹುಚ್ಚು ಸಂಭಾಷಣೆಗಳ
ಆಧರಿಸಿ ನಮ್ಮದೇ ಪೆದ್ದು ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕವ ಕಟ್ಟಿಗೊಂಡು
ಬೇಡದ ಸಂಬಂಧವ ಸುಮ್ಮನೆ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡೆವಲ್ಲ

ಇಲ್ಲದ ನೆಪಮಾಡಿ ನೀನಿರುವಲ್ಲಿ ಬಂದೆ ನಿನ್ನ ನೋಡುವ ಕಾತರದಿಂದ
ಸದಾ ಅಲೆದಾಡುತಿತ್ತು ಆ ನಿನ್ನ ಸಹೋದರನ ಹದ್ದಿನ ಕಣ್ಣು
ಆದರೂ ಎಗ್ಗೆ ಇಲ್ಲದೆ ಕಣ್ಣಲೇ ಮೌನ ಸಂಭಾಸನೆಯ ಸಿಂಚನ
ಸಂತೋಷ-ಸಲ್ಲಾಪ ನಿನ್ನ ಸನಿಹವು ಸ್ವರ್ಗದ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಸಾಕಾರ
ಏನೋ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ಕಾತುರ ಆತುರ ರೋಮಾಂಚನ

ಇದುವೇ ಚಿರಂತನವೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲಿ ಸದಾ ನಾ....
ಎಲ್ಲಾ ನಾವೆಂದಂತೆ ಆದರೆ ಆ ದೇವರ ದೂಷಿಸುವರಾರು
ಹೆತ್ತವರ ನೆಪ ಮಾಡಿ ಏನೋ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾದಂತೆ
ಆದರ್ಶ ಮಗಳಾಗುವತ್ತ ಮನಸು ಮಾಡಿದೆ ನೀ...

ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿರುವ ಹೂವ ಅದುಮಿ,
ನೀ ಕಟ್ಟಿ ಕಾಪಾಡಬೇಕಾದ ಅರಮನೆಯ ಕೆಡವಿ
ನೀ ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಪೈರಿಗೆ ಬೆಂಕಿಯ ಇಟ್ಟು
ನೀ ತಿನಿಸಿ ಪೊರೆದ ಕುದುರೆಯ ಕಾಲು ಕಡಿದು ಕಟುಕನಾದೆಯಲ್ಲ..

ಈ ಸಂಬಂದಾಗಲೇ ಹೀಗೆ
ಹೂವ ಹಿಸುಕಿದರೂ ಅದು ಬೀರುವ ಸುವಾಸನೆಯು ಸುತ್ತ ಪಸರಿಸುವಂತೆ
ಹಳೇ ನೆನಪುಗಳು ಪದೇಪದೇ ಪಿಸುಗುಡುತಿದೆ...

(ರಾ.ಹೊ.)

3 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು: