ಪದೇಪದೇ....

ಹದಿ ವಯಸ್ಸಿನ ಹರೆಯದ ಉನ್ಮಾದದಲಿ
ಹಿರಿಯರ ವಿಶ್ವಾಸ, ವಯಸ್ಸಿನ ಅಂತರಗಳೆಂಬ ಅಡೆತಡೆಗಳ ನಡುವೆ
ಟಿಸುಲೊಡೆದ ಕುಡಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ಪಟ್ಟವಕಟ್ಟಿ
ಪೊರೆಯುವ ಮನಸು ಮಾಡಿದೆವೇಕೆ..

... ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆಯ ಪ್ರೀತಿ ತಪ್ಪು ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ
ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಪದೇ ಪದೇ ಮನಸು ವಾಲಿತೇಗೆ
ಆ ಸಮಯದಲಿ ನಡೆದ ಹುಚ್ಚು ಸಂಭಾಷಣೆಗಳ
ಆಧರಿಸಿ ನಮ್ಮದೇ ಪೆದ್ದು ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕವ ಕಟ್ಟಿಗೊಂಡು
ಬೇಡದ ಸಂಬಂಧವ ಸುಮ್ಮನೆ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡೆವಲ್ಲ

ಇಲ್ಲದ ನೆಪಮಾಡಿ ನೀನಿರುವಲ್ಲಿ ಬಂದೆ ನಿನ್ನ ನೋಡುವ ಕಾತರದಿಂದ
ಸದಾ ಅಲೆದಾಡುತಿತ್ತು ಆ ನಿನ್ನ ಸಹೋದರನ ಹದ್ದಿನ ಕಣ್ಣು
ಆದರೂ ಎಗ್ಗೆ ಇಲ್ಲದೆ ಕಣ್ಣಲೇ ಮೌನ ಸಂಭಾಸನೆಯ ಸಿಂಚನ
ಸಂತೋಷ-ಸಲ್ಲಾಪ ನಿನ್ನ ಸನಿಹವು ಸ್ವರ್ಗದ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಸಾಕಾರ
ಏನೋ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ಕಾತುರ ಆತುರ ರೋಮಾಂಚನ

ಇದುವೇ ಚಿರಂತನವೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲಿ ಸದಾ ನಾ....
ಎಲ್ಲಾ ನಾವೆಂದಂತೆ ಆದರೆ ಆ ದೇವರ ದೂಷಿಸುವರಾರು
ಹೆತ್ತವರ ನೆಪ ಮಾಡಿ ಏನೋ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾದಂತೆ
ಆದರ್ಶ ಮಗಳಾಗುವತ್ತ ಮನಸು ಮಾಡಿದೆ ನೀ...

ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿರುವ ಹೂವ ಅದುಮಿ,
ನೀ ಕಟ್ಟಿ ಕಾಪಾಡಬೇಕಾದ ಅರಮನೆಯ ಕೆಡವಿ
ನೀ ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಪೈರಿಗೆ ಬೆಂಕಿಯ ಇಟ್ಟು
ನೀ ತಿನಿಸಿ ಪೊರೆದ ಕುದುರೆಯ ಕಾಲು ಕಡಿದು ಕಟುಕನಾದೆಯಲ್ಲ..

ಈ ಸಂಬಂದಾಗಲೇ ಹೀಗೆ
ಹೂವ ಹಿಸುಕಿದರೂ ಅದು ಬೀರುವ ಸುವಾಸನೆಯು ಸುತ್ತ ಪಸರಿಸುವಂತೆ
ಹಳೇ ನೆನಪುಗಳು ಪದೇಪದೇ ಪಿಸುಗುಡುತಿದೆ...
(ರಾ.ಹೊ.)